Żyrafa to najwyższe (ponad 5 metrów „wzrostu”) z żyjących zwierząt.

Jej łacińska nazwa, Giraffa camelopardalis, oznacza skrzyżowanie wielbłąda i lamparta – dawniej wierzono, że właśnie takie jest jej pochodzenie. Zamieszkuje sawannę w Afryce.

Przednie nogi żyraf są dłuższe. Kostne rogi pokryte owłosioną skórą – to charakterystyczna cecha, nie występująca u innych zwierząt.

Długi ogon z kitką włosów na końcu służy do odganiania much.

Żyrafa posiada wyostrzony zmysł słuchu i węchu oraz wzroku oraz grube, mięsiste wargi i długi język (do 46 cm) – co pozwala jej na jedzenie liści i przyciąganie gałęzi. By zapewnić organizmowi dostarczanie związków mineralnych, żyrafy jedzą ziemię i żują kości padłych zwierząt.

Poruszają się inochodem – tzn. unosząc jednocześnie obie nogi prawe lub lewe.

Żyrafy są aktywne rano i wieczorem. Żywią się liśćmi i pędami. Zjadają co dzień sporo, bo aż do 34 kg. roślin. W trawieniu ważną rolę pełni ich ślina, gęsta i lepka oraz wątroba, która ma zdolność neutralizowania toksyn znajdujących się w liściach.

Szybko biegają (do 55 km/h), choć ważą ponad tonę. Poważnym dla nich zwierzęcym przeciwnikiem i zagrożeniem są jedynie lwy. Żyrafy jednak potrafią się bronić i mocno kopią przednimi nogami – co obok szybkości jest ich najlepszą bronią.

By się napić wody, żyrafa musi rozstawić przednie nogi lub przyklęknąć , co powoduje, że staje się wówczas łatwym łupem drapieżników.

Umaszczenie żyraf jest podobne do rozproszonego światła sawanny. Zależy od samopoczucia zwierzęcia i pory roku, a także miejsca życia (np. żyrafa kenijska jest biała , inne w różnych odcieniach brązu z ciemnymi plamami). Plamy na skórze są różnej wielkości i różnych kształtów, u każdego zwierzęcia niepowtarzalne.

Żyrafy żyją w stadzie, w którym panuje hierarchia.

Młode żyrafy prowadzą walki „na szyje” – kto szyję przegnie na jedną stronę, jest silniejszy i wygrywa. Starsze samce bodą się.

Żyją do 30 lat.